مولانا، بودا، وکیمیای مراقبه
در جهان تنها یک فضیلت وجود دارد
و آن آگاهی است .
و تنها یک گناه
و آن جهل است .
و در این بین ، باز بودن و بسته بودن چشم ها تنها تفاوت میان انسان های آگاه و نا آگاه است .
نخستین گام برای رسیدن به آگاهی
توجه کافی به کردار ، گفتار و پندار است .
زمانی که تا به این حد از احوال جسم ذهن و زندگی خود با خبر شدیم
آنگاه معجزات رخ می دهند .
در نگاه مولانا و عارفانی نظیر او زندگی ، تلاش ها و رویاهای انسان سراسر طنز است
چرا که انسان نا آگاهانه همواره به جست و جوی چیزی است که پیشاپیش در وجودش نهفته است
اما این نکته را درست زمانی می فهمد
که به حقیقت می رسد! نه پیش از آن .
مشهور است که "بودا" درست در نخستین شب ازدواجش در حالی که هنوز آفتاب اولین صبح زندگی مشترکش طلوع نکرده بود قصر پدر را در جست و جوی حقیقت ترک می کند .
این سفر سالیان سال به درازا می کشد و زمانی که به خانه باز می گردد فرزندش سیزده ساله است .
هنگامی که همسرش بعد از این همه انتظار چشم در چشمان " بودا" می دوزد آشکارا حس می کند که او به حقیقتی بزرگ دست یافته است : حقیقتی عمیق و متعالی .
بودا که از این انتظار طولانی همسرش شگفت زده شده بود از او می پرسد چرا به دنبال زندگی خود نرفته ای !؟
همسرش می گوید :
من نیز در طی این سال ها همانند تو سوالی در ذهن داشتم و به دنبال پاسخش می گشتم
می دانستم که تو بالاخره باز می گردی و البته با دستانی پر . دوست داشتم جواب سوالم را از زبان تو بشنوم
از زبان کسی که حقیقت را با تمام وجودش لمس کرده باشد .
می خواستم بپرسم آیا آن چه را که دنبالش بودی در همین جا و در کنار خانواده ات یافت نمی شد ؟
و بودا می گوید : "حق با توست " .
اما من پس از سیزده سال تلاش و تکاپو این نکته را فهمیدم
که جز بی کران درون انسان
نه جایی برای رفتن هست
و نه چیزی برای جستن .
حقیقت بی هیچ پوششی کاملا عریان و آشکار در کنار ماست .
آنقدر نزدیک
که حتی کلمه نزدیک هم نمی تواند واژه درستی باشد
چرا که حتی در نزدیکی هم نوعی فاصله وجود دارد .
ما برای دیدن حقیقت
تنها به قلبی حساس
و چشمانی تیزبین نیاز داریم .
تمامی کوشش مولانا
در حکایت های رنگارنگ مثنوی اعطای چنین چشم و چنین قلبی به ماست .
او می گوید :
معجزات همواره د ر کنار شما هستند و در هر لحظه از زندگی تان رخ می دهند
فقط کافی است نگاه شان کنید .
او می گوید :
به چیزی اضافه تر از دیدن نیازی نیست . لازم نیست تا به جایی بروید برای عارف شدن .
و برای دست یابی به حقیقت نیازی نیست کاری بکنید
بلکه در هر نقطه از زمین
و در هر جایی که هستید
به همین اندازه که با چشمانی کاملا باز
شاهد زندگی و بازی های رنگارنگ آن باشید
کافی است .
این موضوع در ارتباط با گوش دادن هم صدق می کند
تمامی راز مراقبه
در همین دو نکته خلاصه شده است :
" شاهد بودن و گوش دادن "
اگر بتوانیم چگونه دیدن و چگونه شنیدن را بیاموزیم
عمیق ترین راز مراقبه ر ا فرا گرفته ایم .
